İşte o gün bir sessizlik oluverdi bütün seslerin içinde. Kimse ne olduğunu anlayamamıştı. Kimse sessizlğin nereden geldiğini de... Yolun öbür tarafında hayat bütün karmaşıklığı ve yorgunluğuyla devam ediyorken, beri ki tarafta aniden birşeyler olmuştu.
Her şeyin bir sonu vardır. Her iyi şeyin olduğu gibi her kötü şeyinde bir sonu.
Sayfalarca kitap okumanın, makale karıştırmanın , defalarca büyük eylemlerden geçmenin, kilometrelerce yol yürümenin aslında bir durma biçimi olduğunu işte o gün o sessizlik içinde anladı dünya. Bir sessizlik ki aslında büyük ve görülmemiş bir şeyin haykırışı. Parkta yerin tam ortasında boş bir çukur, yerinden yeni edilmiş bir ağacın mezarı. Toprak taze koku salıyor ölüsünün ardından. Oysa bütün mezarlar doludur...
Korkunun ecele fayda etmediği gün gibi, aydınlık gibi açığa çıktı o gün. Bir büyük haykırış, çivisi çıkmış her şeye, herkese karşı yapılmış, eşi benzeri olmayan. Her yerden geliyor insanlar topraklarından sürülmüşler, yalnızlaştırılmışlar,ötekileştirilmişler, içkisine, çocuğuna, hatta olmamışına karışılmışlar yani kendinden olmayan ve hatta kendinden olanlar (kendi deyimiyle) dahil herkes.
#direngezi ile başladı ve büyüdü kocaman bir direnişin simgesi oldu. Demokrasi ve insan haklarının büyük bir yürüyüşü oldu günlerce ve hala olmaya devam ediyor.
Her şey bir çukur ve taze kokusuyla başladı. Koku yayıldı, kokuyla uyandı uykudan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder